ANI…

Canım abim ölüm bir kar yağışı gibi yağsa ayaklarının ucuna,ben o ayaklarının altındaki bembeyaz cennette üşümek istiyorum.

Canım abim yokluğunun ilk saniyesi de ilk dakikası da 6 yılı da 10. yılı da aynı.

Sensiz geçirdiğimiz her an soğuk, sessiz, acı dolu ve hüzünlü.

Yaşımı sorarsan sen gittikten sonra ben hiç büyümedim ki abim. Hep çocuk kaldım. Seni görünce kanatlanan o çocuksu yüreğimi ta bugünlere taşıdım. Yüreğim hep küçük kaldı bir o kadar da yetim. Bir baba, bir sırdaş, bir dost, bir arkadaştın gittin ben yetim kaldım. Göz yaşlarımı sorarsan eğer kurumadı, dinmedi nemi. Yağmur oldu yağdı, deniz oldu aktı. Bazen dışarı döküldü şefkatli ellerinin okşadığı yanaklarımdan aşağı damla damla! Bazense kimseye belli edemedim içeri aktı için için,  o sensiz ve sessiz kalan yüreğime.

Şimdi geleceğe bakıyorum sensiz ne bir umut zerresi, ne bir hayal tanesi ne de bir dilek kaldı  hayattan beklediğim. Şimdi sen yoksun ya meğer soğuk, karanlık, sessizlikmiş hayattan bize kalan.

Merhum abime Allah’tan rahmet geri kalan gözü yaşlı ailemizin tüm fertlerine sabırlar diliyorum. Mekanın cennet olsun abim.

Atmaca Ailesi Adına

Mehmet Atmaca